释义 |
 | 发气 | | fā//qì | 动 | | 1 get angry; lose one's temper: | | 她从来没有像今天那样发过气。 She has never been so angry before. |
2 take it out on sb. ; give vent to one's anger: | | 他哪天工作不顺心,回家就拿老婆孩子来发气。 After a bad day at work, he would come home and take it out on his wife and children. |
| |
|
|